Ιδρυματικό Αποθετήριο
Πολυτεχνείο Κρήτης
EN  |  EL

Αναζήτηση

Πλοήγηση

Ο Χώρος μου

Μεθοδολογικό πλαίσιο και εμπειρική ανάλυση για την επιχειρηματικότητα και την καινοτομία στο δημόσιο τομέα

Karyotakis Konstantinos

Πλήρης Εγγραφή


URI: http://purl.tuc.gr/dl/dias/9F13CE6C-1A80-4EBC-B204-35E7FA19A8D4
Έτος 2019
Τύπος Διδακτορική Διατριβή
Άδεια Χρήσης
Λεπτομέρειες
Βιβλιογραφική Αναφορά Κωνσταντίνος Καρυωτάκης, "Μεθοδολογικό πλαίσιο και εμπειρική ανάλυση για την επιχειρηματικότητα και την καινοτομία στο δημόσιο τομέα", Διδακτορική Διατριβή, Σχολή Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης, Πολυτεχνείο Κρήτης, Χανιά, Ελλάς, 2019 https://doi.org/10.26233/heallink.tuc.80291
Εμφανίζεται στις Συλλογές

Περίληψη

Ο βασικός στόχος της παρούσας διατριβής είναι η δημιουργία ενός μεθοδολογικού πλαισίου για την επιχειρηματικότητα και την καινοτομία στο δημόσιο τομέα, μέσα από την ανασκόπηση της υπάρχουσας βιβλιογραφίας και την εμπειρική ανάλυση πρωτογενών δεδομένων.Ένας δημόσιος οργανισμός έχει ανάγκη την καινοτομία στον ίδιο, ή και ενδεχομένως σε μεγαλύτερο, βαθμό από οποιονδήποτε οργανισμό του ιδιωτικού τομέα. Ένας οργανισμός που θέλει να μπορεί να καινοτομεί, να πετυχαίνει και να ευημερεί σε μία εποχή ραγδαίων αλλαγών, πρέπει να έχει την ικανότητα να υιοθετεί πολιτικές που θα δημιουργούν, σε ολόκληρο τον οργανισμό, προϋποθέσεις για καινοτομία.Στο δημόσιο τομέα, υπάρχει μία ανάγκη για αλλαγή νοοτροπίας των πεπαλαιωμένων γραφειοκρατικών διαδικασιών, έτσι ώστε να αυξηθεί η ευελιξία και η καινοτομία ενώ ταυτόχρονα υπάρχει η επιθυμία διατήρησης των πρακτικών και των διαδικασιών εκείνων που είναι απαραίτητες για τη διασφάλιση της ποιότητας των υπηρεσιών προς τον πολίτη.Η οργανωτική νοοτροπία (η οποία συναντάται στη βιβλιογραφία και ως οργανωσιακή νοοτροπία ή κουλτούρα) μπορεί να παρακινεί τη δημιουργικότητα και να διαμορφώνει ένα περιβάλλον το οποίο να ενθαρρύνει νέες ιδέες. Εάν ένας οργανισμός διακατέχεται από μία νοοτροπία ανάληψης κινδύνου και ορθολογικής διαχείρισής του, που θα επιβραβεύει τον πειραματισμό και θα συνοδεύεται από ανάλογες ενέργειες, έχει αρκετές πιθανότητες να εισάγει μία επιτυχημένη καινοτομία.Στο δημόσιο τομέα η καινοτομία θα πρέπει να θεωρείται ως ένα ταξίδι και όχι ως μία γραμμική διαδικασία, όπου η διαδικασία της μάθησης είναι πολύ σημαντική, διαμέσου τόσο των επιτυχιών όσο και των αποτυχιών για καινοτομία. Οι καινοτομίες στο δημόσιο τομέα, συνήθως, αφορούν στην παροχή δημοσίων υπηρεσιών και στις αλλαγές σε σχέσεις και πολιτικές διαδικασίες. Οι αποτελεσματικές σχέσεις και δεσμοί μεταξύ καινοτόμων και τελικών χρηστών/ καταναλωτών αποτελούν τα βασικά σημεία για την επιτυχή καινοτομία στον τομέα αυτό. Είναι πολύ σημαντικό, ο δημόσιος τομέας, να μάθει να διαχειρίζεται την καινοτομία, αυξάνοντας έτσι την αποτελεσματικότητα και την αποδοτικότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών.Η καινοτομία πρέπει να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της οργανωτικής συμπεριφοράς και νοοτροπίας κάθε οργανισμού, καθώς επίσης των στρατηγικών σχεδίων και της ηγεσίας του. Είναι πολύ σημαντικό να καλλιεργηθεί και να ωριμάσει σε ολόκληρο τον οργανισμό η κατάλληλη νοοτροπία και ετοιμότητα για αλλαγή, έτσι ώστε να μην αποτελεί συμπεριφορά και κουλτούρα κάποιων μεμονωμένων μόνο μελών του οργανισμού.Με αυτόν τον τρόπο δίνεται η δυνατότητα στο ανθρώπινο δυναμικό του οργανισμού να αποκτήσει τις δομές, τις αξίες και τις δυνατότητες εκείνες εκμάθησης που θα αποτελέσουν το εφαλτήριο υιοθέτησης ενός τέτοιου οργανωτικού τρόπου ζωής. Έτσι, η καινοτομία δε θα αποτελεί ένα μεμονωμένο, τυχαίο ίσως, γεγονός αλλά μία καθημερινή στάση και συμπεριφορά συνεχούς μάθησης και προσπάθειας προς αυτήν την κατεύθυνση.Η παρούσα διατριβή επικεντρώνεται στον Επιχειρηματικό Προσανατολισμό (ΕΠ) ενός οργανισμού, καθώς διαμέσω του ΕΠ μπορούν να επιλυθούν αποτελεσματικά σημαντικά προβλήματα που απασχολούν το δημόσιο τομέα, προσθέτοντας αξία στους εργαζομένους, τις διαδικασίες και το τελικό αποτέλεσμα. Ο ΕΠ, στην παρούσα διατριβή, εξετάζεται υπό το πρίσμα της προστιθέμενης αξίας και όχι από την οπτική του οικονομικού οφέλους.Ο ΕΠ συνδέεται με την εμφάνιση καινοτομίας ενώ εξετάζεται ποιοι ατομικοί παράγοντες των στελεχών ενός οργανισμού αλλά και ποιοι παράγοντες του οργανωτικού περιβάλλοντος ευνοούν την εμφάνιση αυτής της συμπεριφοράς, διαμέσου των (δια)μεσολαβητικών μεταβλητών (mediators) της Οργανωτικής Μάθησης (ΟΜ) και της Εργασιακής Ικανοποίησης (ΕΙ) (επικουρικές μεταβλητές) και υπό τη ρυθμιστική επίδραση (moderating effect) των Διαθέσιμων Πόρων (ΔΠ) (παρεμβαλλόμενος παράγοντας/ τροποποιητική μεταβλητή), στις σχέσεις μεταξύ των διαφόρων μεταβλητών. Η σύνδεση όλων αυτών των εννοιών υπό την σκέπη ενός ενιαίου μοντέλου αποτελεί και την πρωτοτυπία της παρούσας έρευνας.Στα πλαίσια της παρούσας διατριβής, τυχαίο δείγμα 1.707 δημοσίων υπαλλήλων, της πρώην Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων (Γ.Γ.Δ.Ε.) σε υπηρεσίες ανά την επικράτεια, απάντησε σε κατάλληλο ερευνητικό εργαλείο με τη μορφή ερωτηματολογίου, το οποίο κατασκευάστηκε για τις ανάγκες αυτής εδώ της έρευνας.Εν συνεχεία, πραγματοποιήθηκε επεξεργασία και ανάλυση των δεδομένων με το στατιστικό λογισμικό για τις κοινωνικές επιστήμες IBM SPSS (Statistical Package for the Social Science), έκδοση 23.0.0.0, το στατιστικό

Διαθέσιμα αρχεία

Υπηρεσίες

Στατιστικά